|
Przepisy dopuszczają
również monitorowanie otoczenia pracowni – tzn.
określenia średniego stężenia aktywności
131I w powietrzu. Jest to metoda dająca
szacunkową ocenę dawek i nie zalecana w
sytuacjach gdy zachodzi ryzyko przekroczenia
dawek granicznych!
W tabeli przedstawiono
poziomy odniesienia stężenia 131I w
powietrzu dla rożnych wariantów czasowych
wnikania tego radionuklidu drogą wziewną
odpowiadające rocznej dawce skutecznej 20 mSv
(graniczna dawka dla narażonych zawodowo).
Aby obliczyć dawkę
skuteczną jaką otrzymał dany pracownik (w mSv),
należy ustalić typ pracy z jodem
promieniotwórczym 131I najbliższy
wariantowi podanemu w tabeli, a następnie po
przeprowadzeniu pomiaru stężenia 131I
w powietrzu pomieszczenia podzielić wynik
pomiaru przez odpowiedni poziom odniesienia i
pomnożyć przez 20.
|
|
|
Poziomy
aktywności 131I w
powietrzu generujące
w ciągu roku pracy
dawkę skuteczną 20 mSv [Bq/m3]
przyjęto prędkość oddychania
pracownika:
1.5 m3/godz. - w
czasie wzmożonej aktywności
w pracy
1.0 m3/godz. - w
czasie odpoczynku
|
|
Wariant wniknięcia 131I
czas kontaktu ze skażonym
powietrzem
|
|
|
Jednorazowe
|
wchłonięcie 131I
nastąpiło
w ciągu 8 godzin pracy
|
76 000
średni poziom w powietrzu w
ciągu 8 godzin jednorazowego
skażenia
|
|
Ciągłe
|
(czas kontaktu ze skażonym
131I powietrzem
24 godziny na dobę)
|
90
|
|
Wielokrotne wariant 1
|
(czas kontaktu ze skażonym
131I powietrzem
przez 8 godzin na dobę)
|
210
|
|
Wielokrotne wariant 2
|
(czas kontaktu ze skażonym
131I powietrzem
przez 8 godzin na tydzień)
|
1450
|
|
|
